Wat gebeurt er toch allemaal met Ibiza?

Zo’n 27 jaar geleden kwamen wij voor de eerste keer op Ibiza.

We hadden een korte vakantie in Spanje en kregen spontaan het idee om naar Ibiza te varen via Denia met eigen auto. Vreselijke tocht overigens tussen vrachtwagens en aan boord alleen maar een kop koffie verkrijgbaar. Vier uur later kwamen we in St Antonio aan. Dus dit is Ibiza, dachten we nog. Vreemd eigenlijk dat we toen al gelijk zagen dat St Antonio niet “the place to be” was.

Via een gezellig weggetje kwamen we uiteindelijk in Ibiza-stad en hebben voor een paar dagen hotel Montesol geboekt. Een statig hotel midden in de stad. Achteraf hadden we niet beter kunnen zitten omdat dit hotel zo centraal ligt. Lekker de auto voor de deur ( toen nog gratis ).

De volgende dag maar eens gaan kijken waar we konden gaan zwemmen. Na wat zoeken kwamen we via de zoutpannen bij Salinas. De flamingo’s stonden er toen nog lekker in het water. Via een onmogelijk weggetje kwamen we bij de Jockey-Club. Toen nog een klein strandtentje wat maar net open was gegaan. Er werden een paar bedjes klaar gezet voor eventuele gasten. Ik weet nog goed dat we hier in eerste instantie dachten op een privé strand terecht gekomen te zijn. Een beetje onwennig toch maar een bedje gehuurd. Lekker muziekje erbij. Wat wil een mens nog meer. Grote joekels van boxen die allemaal richting strand hingen. Dit was wel even iets anders dan die lange stranden met bedje aan bedje langs elkaar zoals we kenden van Benidorm of Salou. Wat een sfeer. Flesje rosé van 5 gulden bestellen dan maar.

Zo hebben we een week vertoefd op dit heerlijke ongedwongen en vooral rustige eiland. Iedere dag was weer een geweldige ervaring. Lekker kapje open van onze cabrio en terwijl het cassettebandje van Hair grijs gedraaid werd, reden wij over stoffige, hobbelige, half kapot gereden wegen om weer nieuwe plekjes te ontdekken.

We waren echt verliefd op Ibiza geworden. Hier wilden we dus voortaan iedere keer terug. Geen massatoerisme, geen overvolle snelwegen, geen opgeblazen yuppen-tenten en heel betaalbaar.

Langzaam hebben we het eiland wel zien veranderen. Discotheek de KU bestond nog ( tegenwoordig Privilege ), Pacha was er al en in de haven had je El Divino ( tegenwoordig restaurant – club LIO. )

De ene tent nog groter dan de andere werd geopend. KM 5 kwam, Bambuddha Groove opende  zijn deuren en nog veel later gingen ook de beach-clubs profiteren van het inmiddels hysterisch wordende Ibiza. Prachtige tenten zoals Blue Marlin kwamen als paddenstoelen uit de grond. Snelwegen werden aangelegd. Alles voor de toerisme. Huisjes van Ibicenco’s werden zonder pardon vervangen voor asfalt. Prijzen gingen ineens nergens meer over. Voor datzelfde flesje rosé betaal je nu het tienvoudige.

Gelukkig zijn er ook nog wel locaties waar je het oude Ibiza-gevoel tegenkomt. Maar ze worden wel steeds sporadischer. Laat deze eenvoudige plekjes alsjeblieft blijven, zodat het charmante van Ibiza blijft bestaan. Vanaf het begin zijn we verliefd op Ibiza en ondanks de enorme veranderingen is dat verliefde gevoel gelukkig nog steeds aanwezig.

Terug naar Menu